Donderdag, BEGRENDAL dag

Donderdag 11 september
Dit word een lange. Maar voordat ik begin wil ik nog even zeggen (dat was ik gisteren vergeten) dat het vet handig is als je een zaklamp hebt als de stroom is uitgevallen. Familie Alsbach-Braam, Bedankt!
Vandaag was de eerste dag BERGENDAL! Kim en ik stonden keurig net 0m 7 uur voor de deur bij Kersten. Spijkerbroek, t-shirt en een blouse en natuurlijk m’n Allstars. Toen Bentito de parkeer plaats op kwam rijden stelden we ons voor aan Alicia, de dochter van Benito, 5 jaar oud. Uiteraard was deze tocht om ons te laten zien waar we het over hebben als we over BERGENDAL praten.
De tocht naar BERGENDAL vond ik persoonlijk geweldig. Na eerst nog een kwartiertje op asfalt gereden te hebben ging het over in de wel bekende Bauxiet weg. Benito reed aardig door dus het schudde en bonkte hevig. Het was me al snel duidelijk dat deze weg voor welke auto dan ook slopend zou zijn. Hoe dan ook, ik vond het geweldig!! De natuur, het bos, echt prachtig gewoon! Het had net geregend dus gelukkig stofte de weg niet zo erg. Ik deed toch al vrij snel mijn raampje open om de natte Jungle geur op te mogen snuiven en ik kan je verzekeren dat maakt het helemaal af in combinatie met het geweldige landschap.
Na ongeveer 3 kwartier over de weg gereden te hebben namen we de afslag naar BERGENDAL. Een klein weggetje dat na 2 meter al gelijk steil omhoor ging. Gelukkig geen probleem voor de dikke Chevrolet 4x4 pick-up van Kersten & Co. 50 meter later zat er een mannetje op een stoeltje naast een hefboom die over de weg hing. Benito liet en pasje zien en we mochten door rijden. Het blijkt dat Benino een zekere fascinatie heeft voor zangvogels, hij pakte zijn mobile telefoon en ineens klonk daar een lokroep uit van een zangvogel. De oproep werd onmiddellijk beantwoord ergens uit het bos, direct gevolgd door weer een andere vogel en daarna weer door een ander etc etc. Zo hebben we even stil gestaan op het padgenietend van het vogel gezang.
Eenmaal in het ressort aangekomen bleek dat het minder ver gebouwd was als ik had gedacht. Maakt niet uit, het zag er toch al geweldig uit. Het was goed zichtbaar hoe het ressort er uiteindelijk uit zou komen te zien. Een aantal lodges waren al zo goed als af, andere stond alleen het geraamte van. We zijn over het hele terrein gelopen en het gaat echt geweldig worden!! Er staan lodges tegen een helling aangebouwd op die manier verblijf je echt in de Jungle omdat je niets anders om je heen hebt dan bomen, bomen en nog eens bomen. Er zijn ook lodges die aan de waterkant staan, op die manier heb je een prachtig uitzicht over de Suriname rivier. De keuken was al zo goed als af, de spoelkeuken moest natuurlijk op de foto omdat daar toch nog een beetje van mijn passie in zit:P Na de keuken gezien te hebben liepen we ook nog naar de aanleg steiger voor de boot. Op dat moment zie je toch weer dat je niet in Nederland bent met alle regeltjes en verboden stoffen. Mensen staan daar gewoon met een grote kwast vies stinkend zwart spul uit te smeren wat in Nederland hartstikke verboden is. Ik heb even naar huis gebeld om erachter te komen hoe dat ook alweer heet, Carboleum. De steiger achter ons latend gingen we weer op weg naar de auto, nu dan door daar het Adventre center van BERGENDAL.
Het Adventure center is een klein oud dorpje waar (zo heb ik me laten wijsmaken) de voor ouders van Clarence Seedorf die ene voetballer waarvan ik niet weet hoe je de naam schrijft. Na wat overleg met een van de begeleiders mochten Kim, Soraya en ik van de kabelbaan. We kregen een heel harnas aan en uiteraard een helm. Na uitgebreide instructies en een kleine test mochten we dan eindelijk de kabelbaan op! Er zijn in totaal 9 kabelbanen die van boom naar boom door een stuk van de jungle gaan. Het hoogtepunt daarbij is natuurlijk het stuk van 174 meter over de Suriname rivier. Het gevoel van het vliegen ( zo noem ik het dan maar) door het bos is echt en ervaring die moeilijk te omschrijven is. Ik voelde me dan ook echt een Tarzan in de Jungle op het moment dat ik door het bos schoot en de bomen links en rechts voorbij raasde. Uiteraard moest ik iedereen laten weten dat ik me net Tarzan voelde dus dat heb ik gedaan met het welbekende brulgeluid van Tarzan. Na 7 kabels gehad te hebben kwam de mooiste en tevens langste baan. De baan van 174 meter over de Suriname rivier. Echt super vet. Eerste konden we vanaf het platform even genieten van het uitzicht (uiteraard ook foto’s van gemaakt) en daarna mochten we gaan. Dat is dan echt een ervaring om nooit te vergeten. De snelheid waarmee dat gaat is hoog maar toch goed de tijd om lekker om je heen te kijken en te kunnen genieten van de bomen zover als je kunt kijken, wat is dat super gaaf zeg!!!!
Na de laatste kabel gehad te hebben weer in de auto om weet terug te gaan naar Paramaribo. Benito moest nog even langs zijn vakantiewoning omdat hij daar een raam had open laten staan. En wat een hoog tempo had hij dan nu zeg! Ruim over de 90 en net niet tegen de 100 km per uur over de bauxiet weg. Eenmaal daar aangekomen bleek dat ook de Chevrolet pick-up van Kersten & Co niet tegen de alles slopende bauxiet weg kan. Een van de achterlichten was uit de achterkant gevallen en hing nu tegen de auto aan te rammen wat al de nodige schade had bezorgd. Het huisje van Benito staat langs de Suriname rivier wat natuurlijk erg mooi is. Er is daar ook een burg waar een jaar geleden een boot tegen aan gevaren is. Een gedeelte van de brug kon dat niet hebben en is ingestort. De schuldige boot steekt daar nog steeds mistroostig boven het wateroppervlak uit. Waarom het niet gemaakt word dat is mij ook niet helemaal duidelijk maar ze zijn er nog niet uit die zijn schuld het nou is en wie er moet betalen voor de reparatiekosten van de brug. Er kwam ook een andere boor voorbij die kennelijk geen werkende motor meer had. Voorop stond een normale graafmachine die de boot vooruit hielp telkens een keer te graven waardoor het zich afzette op de bodem van de rivier. Wat een geweldig land toch met een prachtige vindingrijkheid. Nadat het achterlicht weer ongeveer vast zat zijn we richting huis gegaan wat alweer een avontuur opzich was. Liftende mensen, fietsende mensen vrachtwagen die weg waren gezakt in de weg en zelfs kinderen die een onthoofde en gevilde krokodil omhoog hielden op het moment at we voorbij reden, zoals ik al zei, een geweldig land. Terug in de stad werden Kim en ik ongeveer voor de deur van ons huis afgezet. Soraya moest een stukkie lopen naar de dichtstbijzijnde bushalte, gelukkig is er op elke plek een bushalte waar jij je had op steekt.
Nu dan lekker thuis een genietend van een lekker muziekje een lap tekst aan het typen. Het zal wel te zien zijn, ik heb me best gedaan. Succes ermee!!!