Zaterdag 1 en Zondag 2 november:

Zaterdag 1 november:
Maud vroeg me mee naar de boot van Noele (met puntjes op de E) De catamaran moest nog voorzien worden van een mast. We werden om 10 Surinaamse tijd opgehaald. Onderweg zijn we gestopt bij Domburg. Een plek waar je bij allemaal verschillende tentjes eten kan halen. Echt een gezellig plek met lekkere muziek en een No Spang sfeertje. Aangekomen op Waterland (zo heet het gebied waar zijn resort in ligt) zijn we begonen met het rechtopzetten van de mast. Niemand wist goed hoe het moest maar gelukkig hadden we de handleiding en een aantal foto’s van hoe de boot in NL in elkaar zat. Na een paar uurtjes prutsen stond de mast op de boot en kon het met recht weer een zeilboot genoemd worden. Natuurlijk moest er ook even getest worden. Maud en ik hebben dus even een stukkie gezeild en dat ging prima. We moesten het wel doen zonder fok want daar zaten gaten in, ook al aangevreten door de muizen. Maar wat is dat een gaaf gevoel zeg om zo in alle rust te zeilen over de Suriname rivier, heerlijk genietend van de prachtige omgeving, en de zon………geweldig. Na een uurtje zeilen hebben we de boot weer op de kant getrokken, de wind was een beetje gaan liggen. Het was nog een heel gedoe om de boot over de zandheuvel heen te krijgen maar uiteindelijk is ook dat gelukt. Daarna hebben we met ze 3en nog in de rivier gezeten en lekker ge-ouwehoert over van alles en nog wat, vet relaxed maar na een tijdje begon het wel te schuren in me broek omdat er allemaal zand in zat, dat was weer wat minder… Rond half 6 zijn we weer in de auto gestapt opweg naar Paramaribo. Onderweg vroeg Noel of we zin hadden om bij hem thuis nog wat te gaan drinken. We waren wel erg nieuwsgierig naar zijn huis dus besloten we de uitnodiging aan te nemen. Hij heeft een mooi huis met een grote veranda, we hebben lekker op de veranda gezeten en weer gepraat over van alles en niks. Thuis gekomen besloot Carmen om macaroni te maken. Macaroni met mais wel te verstaan. Daarna eigenlijk weinig gedaan de rest van de avond.

Zondag 2 November:
Ik dacht vandaag lekker uit te kunnen slapen totdat Alex me om 9 uur wakker belde. Ze stond al voor de deur. Ik me bed uit en met me slaapkop naar buiten gegaan om het hek open te maken. Ze vroeg of ik mee ging dolfijnen kijken. Op datzelfde moment kwam Maud naar buiten met de vraag of ik mee ging varen op de Suriname rivier. We zouden met een groepje gaan met Larry zijn boot ( Larry = de vriend van Maud) Dat stond me wel aan dus besloot ik mee te gaan varen op de Suriname rivier. De dolfijnen had ik al gezien. Ik moest me wel gaan haasten want Larry zou er om 10 uur zijn. Ik dus snel nog wat gewassen en gedouched gegeten en meer van die dingen die je doet als je net wakker bent. Kwart over 10 was Larry er met zijn oude Toyota Landcruiser. Echt een oud ding maar wel uber vet. Ik had al snel de slagzin Piept het niet dan krakt het wel! Want het was wel een rammelbak. We moesten eerst langs zijn huis om de boot te gaan halen. Hij woont in Leliedorp dus dat was nog een klein stukkie rijden. De boot opgehaald en de andere mensen die mee zouden gaan. We moesten de boot nog even bij tanken en ondertussen kwam ook de tweede boot. Nadat beide boten weer benzine hadden konden we gaan. Half uur/ 3kwartier later kwamen we op de plek waar we de boot te water konden laten. Dat was al gauw gebeurd en al snel konden we. De 115 pk sterke buitenboordmotor zorgde ervoor dat we leken te vliegen over te water. Echt een geweldig gevoel om zo over het water te gaan. Na een paar strakke bochtjes en wat spelen met de andere boot zetten we koers naar een nabij gelegen zandbank. Anker uit en zwemmen maar!!! Dat zou leuk zijn geweest als het anker ook vast had gezeten aan de boot. Dat was dus niet het geval wat erg vervelend was voor Larry omdat hij nu zijn anker kwijt was. Gelukkig had de andere boot een grote pin die het water in werd geslagen waar wij ook aan vast konden liggen. Toen het water wat gezakt was werd er toch nog een poging gedaan om het anker te zoeken en met succes!! Rond een uur of 4 besloten we nog een stuk verder te varen naar Ayo, een dorpje aan de rivier. Daar werd een band opgeblazen voor achter de boot. Ik natuurlijk op dat ding en gaan met die banaan. Al gauw ging het er hard aan toe en moest ik goed me best doen om te blijven liggen. Uiteindelijk kwam er toch een moment waarop ik van die band af vloog. Ik kwam met zo’n smak op het water dat ik even zwart zag. Uiteraard had ik een zwemvest aan dus geen nood. Ik was echter wel verkeerd terecht gekomen op het water, ik was dus met de onderkant van me kin als eerste op het water geklapt. Het resultaat is nu dat de onderkant van mijn kin eruit ziet alsof ik een zuigzoen van een koe heb. Niet echt charmant maar ach, dat mag de pret niet drukken!! Het was toch geweldig!
Het bleek dat de Jodensavanne in de buurt was, we besloten om daar ook nog even lang te gaan. Ik was er nog niet geweest en ik had er hoge verwachtingen van. Om eerlijk te zijn viel het een beetje tegen. Er waren een hoop joodse graven en er was ook een ruïne van een tempel. Ik had natuurlijk weer de pech dat mijn camera leeg was dus ik heb helaas geen foto’s kunnen maken. Echt balen. We hebben zelf een aap gezien die ons pad kruisde!! Hij kwam zo uit de bosjes lopen en dook er aan de overkant van het pad weer in. Een mooie donkere aap. Na de Jodensavanne begon het al donker te worden en moesten we echt terug gaan naar de stad. De terug weg was echt geweldig. Ik zit in de boot en het lijkt alsof we vliegen over het spiegelgladde water van de Suriname rivier. Ik geniet van alles wat ik zie. De groene muur van bomen veranderd langzaam in een zwarte muur van grillige vormen. Daarachter de prachtige kleuren van de ondergaande zon. Oranje, roze, blauw, paars echt schitterend. Helaas geen foto’s want die nare camera was leeg. De geur van de avond, het bos en het water is niet te omschrijven. Het houd me wakker maar tegelijkertijd word ik er ook slaperig van.
Rond een uur of 7 waren we terug bij de helling. Snel de boten op de aanhangers geladen en terug gereden naar Leliedorp. Daar de boot gedropt en door naar Paramaribo. Rond een uur of 8 waren Maud en ik weer thuis. Trek in eten hadden we niet echt. We hebben nog even buiten gezeten en gekletst met Sietse en Carmen.
Ik heb weer erg mijn best gedaan om het leuk te vertellen allemaal. Ik hoop dat het weer veel leesplezier verschaft.