Zaterdag 18 tot en met maandag 20 Oktober

Zaterdag 18 oktober:
Yay vandaag de dag dat ik naar scouting ga. Ik was om half 9 op gestaan zodat ik eerst nog even naar EcoTours kon gaan. Ik was daar rond half 10 en toen was er nog niemand, ik bellen en toen bleek dat ze pas over een uur zouden komen…. Daar had ik geen zin in dus ik ben weer op de benenwagen gestapt op weg naar de Weidelaan, waar de scouting zit. Ik wist natuurlijk niet hoe ik moest lopen dus ik vroeg her en der de weg. Sommige instructies over waar naartoe te lopen waren nogal tegenstrijdig dus duurde het even voordat ik iemand had die het wel best. Een Big-Momma, die niet zo Big was maar wel met een gouden tand en verder het karakter. Om half 11 ofzo had ik het dan eindelijk gevonden en stond ik voor de deur. Niemand aanwezig….fijn… Die meneer had gezegd dat ik de hele dag kon langskomen, ik was alleen even vergeten dat ik in Suriname was.
Ik ben dus maar weer naar huis gelopen. Tante Ann wist nog een scouting groep in de buurt, nadat ik even had gevraagd waar die ook alweer zat( ik had al wel de waarschuwing gekregen dat ze pas eind van de middag aanwezig zouden zijn) Ik ben en blijf een eigenwijze Nederlander dus ik ben gewoon op pad gegaan naar de 2de groep voor vandaag. Na een stukje lopen en een korte navraag vond ik ook deze keer het terrein van de groep. Zoals al verwacht was er niemand aanwezig… helaas.
Op de terug weg kwam ik een man tegen die uit de US kwam, hij sprak dan ook alleen engels. We zijn samen een stuk terug gelopen en onderweg veel gelachen en over koetjes en kalfjes gepraat. Ik kwam erachter dat hij eigenlijk een zwerver was omdat hij geen onderdak had. Wat me wel aansprak van deze vent was dat hij het dus niet uitstaalde, hij begon niet gelijk te bedelen en was niet vervelend. Gewoon een goeie vent die de US was uitgezet omdat zijn visum was verlopen ofzo. Uiteindelijk gingen onze wegen uit elkaar en vroeg hij me toch om een bijdrage… jammer….maar helaas voor hem, ik zit ook een beetje krap want ik ben toch student he!!
De rest van de middag ben ik dan thuis gebleven, ik ben mijn kamer maar eens gaan opruimen en heb een paar wasjes gedaan.
Rond een uur of 5 ben ik in de taxi gestapt naar de eerste scoutinggroep. Nu waren er dan wel mensen aanwezig. Ik maakte kennis met meneer Dillenbeurg, de man met wie ik elke keer telefonisch contact heb gehad. Er stonden 20 pc’s voor de JOTI. Helaas konden ze geen mensen bij elkaar krijgen om JOTA te doen (voor de mensen die niet weten was dat is) JOTA/JOTI is een jaarlijks terug kerend evenement waarbij scouting groepen van over de hele wereld contact met elkaar gaan leggen via radio’s en internet. Het gedeelte dat via de radio gaat heet JOTA en het gedeelte via internet heet JOTI.
Er was helaas weinig te doen omdat internet was uitgevallen, dan word het toch lastig om contact te leggen. Beetje rondgelopen en kennis gemaakt met een aantal mensen, mijn grootste fout, met recht een hand willen geven. Een hand geven gebeurd hier op de scouting manier, met links dus. Uiteindelijk deed internet het weer en heb ik een beejte via de site aan JOTI gedaan, Er waren maar weinig mensen online omdat dit maar weinig gebruikt word over de hele wereld. Ik kon dus ook geen link leggen met de groep in IJsseslstein. Nadat ik klaar was met het JOTI gebeuren is meneer Dillenbeurg met mij in zijn auto gestapt. Een oude toyota. Prachtig! Eerst moest de motorkap open om de accu aan te sluiten. Daarna kreeg ik mijn deur niet dicht en moest ik door het raampje heen de deurklink terug duwen, toen moest ik mijn gordel om. Een ouderwetse ding die je zelf moest instellen. Dus niet de luxe gordels van tegenwoordig. Verder een prima auto hoor. De verlichting deed het prima en de kilometerteller was ook nog lezen……. In NLzou hij niet door de APK komen, hier rijdt hij nog prima! We zijn bij een aantal scouting groepen langsgeweest. Er was 1 groep die me wel aansprak, erg klein maar wel met de gezelligheid van thuis. Uiteindelijk zijn we terug gegaan omdat de stoom was uitgevallen bij het hoofdkwartier en niemand wist wat te doen. Ik werd naar huis gebracht omdat er daardoor vandaag voor mij niets meer te doen was: wat een service!. Mijn JOTI werd zo meer een KIS (Kennismaking In Suriname), en de vriendelijkheid van iedereen was wel erg leuk om mee te maken. Meneer Dillenburg heeft mij toch zomaar rond gereden en vanalles laten zien: geweldig! Ik ben vast van plan nog een keer te gaan als er een ‘’gewone’’ opkomst is. En dan zal ik netjes met links groeten!


Zondag 19 oktober:
Vandaag de dag ben ik met Maud meegegaan om een Catamaran in elkaar te zetten van een vriend van haar. De desbetreffende vriend heet Noel en komt uit Nederland. Hij is hier gaan wonen om een ressort te beginnen, zijn droom. Hij heeft 2 catamarans overlaten komen uit NL zodat hij die kan verhuren. 1 van de 2 was al in elkaar en die andere moest nog. Als het goed was zou het niet al te veel moeite zijn en zouden we zelfs nog kunnen zeilen. Juist ja, ik heb inmiddels al vaak geholpen met het klussen aan bootjes en soms kan dat best lang duren. Afijn maakt niet uit, t gaat om de lol van het in elkaar zetten. We waren om 2 uur aan zijn perceel, het bouwpakket moest nog gehaald worden en dat liet natuurlijk even op zich wachten, ik ben immers in Suriname he laten we dat niet vergeten. Uiteindelijk zijn we tot half 6 bezig geweest met het in elkaar zetten van het ding. We zijn niet eens toegekomen aan de mast, die ligt er dus nog naast. He wat naar, moeten we nog een keer komen. We hebben nog even lekker gezwommen in de Suriname rivier en gespeeld met modder, ik althans. Om kwart voor 6 de taxi weer naar huis. We zijn thuis direct doorgegaan naar Spanato. Spanato is een restaurantje waar je echt heerlijke maaltijd salades kan eten. Ik koos (natuurlijk) voor een kip salade. Voor een ieder die naar Suriname kom, ga daar een keer eten. De salade was goed, goede hoeveelheid, lekker, genoeg kip, lekkere dressing, en de prijs is prima, ik dacht 15 srd. De rest van de avond had ik niks te doen dus belde ik Rajee, hij moest nog eten en ging naar het Vat. Wouter kwam ook en we hebben geluld over vanalles en niks onder het genot van een biertje. Wouter had nog iemand meegenomen, Semmy. We besloten om naar Millennium te gaan een discotheek. Het was er erg rustig maar we hebben ons wel vermaakt. We dronken Sambuca een sterk alcoholisch drankje wat aan gestoken word en dan opgedronken word door een rietje. We dachten het niet zo heel erg laat te maken en gingen om 3 uur weg. We moesten echter erg lang wachten op een taxi en ik was pas om kwart voor 4 thuis.

Maandag 20 oktober:
Ik werd eigenlijk veel te vroeg wakker vandaag. We wilde gaan fietsen met een hoop mensen langs de plantages, 60 kilometer. Ik was in twijfel of ik mee zou gaan dus ik begon eerst maar eens met het zoeken naar een fiets. Ik vroeg tante Ann of ik een fiets kon lenen uit het schuurtje. Het schuurtje werd geopend en ik kon gaan kiezen. Ik ben ene paar uur bezig geweest met het zoeken van een goede ventielen zodat ik de banden kon oppompen. Verder is de fiets super gammel, maar ik had er alle vertrouwen in. Uiteindelijk had ik 2 goede ventielen maar geen pomp die sterkt genoeg was om de banden op te pompen. Ik had me er al bij neergelegd dat ik niet zou meegaan. Om 11 uur kwamen de andere mensen, timo had toevallig een goede fietspomp bij zich dus ik begon gelijk te pompen. De banden bleven hard dus ik ging op de valreep toch maar mee. En maar hopen dat die fiets het zou uithouden. Niemand had vertrouwen in mijn fiets maar ik wel, altijd leuk zo’n avontuur met een gammele fiets. En geloof me, de fiets is gammeler dan de gemiddelde studentenfiets in Utrecht. We besloten om een andere route te fietsen, we zijn naar Nieuw Amsterdam geweest om daar naar het fort te gaan. Het was een toch van in denk 15 km. Ik was erg trots op mijn fiets omdat hij nog niet uit elkaar was gevallen ik kon zelfs schijnbewegingen maken om wild overstekende stoeprandjes te ontwijken. Onderweg een hoop mooie dingen gezien. We sloegen een weggetje in dat naar de Peperpotplantage ging. Het was een smal weggetje dat een tijd lang het bos in ging. Na en tijdje gingen we terug omdat iedereen dacht verkeerd te zitten (ik wilde doorfietsen) Kortom, terug gefietst en naar nieuw Amsterdam gegaan. We konden kiezen voor een stuk om, of over een weggetje wat niet echt goed begaanbaar leek. Zoals op een aantal foto’s te zien is was de weg ook niet goed begaanbaar. Maakt niet uit tgaat om de lol en ik vond het wel leuk. Eenmaal in nieuw Amsterdam zijn we naar het fort gegaan. Ik ben als eerste naar binnen gegaan en de rest volgde later. Ik ben op m’n gemakje rond gaan lopen en genoot van het geweldige uitzicht. Het is toch duidelijk te zien dat dit niet echt een goed museum is. De informatie is gering en de voorwerpen die te zien zijn, zijn in slecht staat, zonder veel informatie. Hoe dan ook er werd hard gewerkt om de munitie opslag weer te renoveren en ook de gevangenis doorgaat een renovatie. Om de terug weg werd de groep gesplitst, de ene helft ging terug fietsen, de andere helft ging met de boot terug. Ik ging natuurlijk fietsen want dat vind ik leuk. Toen we al over de helft waren zijn we gestopt bij een Chinees om wat te drinken. Vanaf dat moment besloot mijn fiets me het leven zuur te maken. De fiets waar ik zo trots op was, de fiets die al zoveel had meegemaakt, de fiets die ik zelf had gefixed, de fiets waar ik zoveel vertrouwen in had, de fiets die door iederen werd uitgelachen, die fiets ja, die besloot me het leven zuur te maken. De rem was half vast gelopen en hij trapte dan ook super zwaar, alsof je in z’n 6de versnelling fietst. Ik besloot door te fietsen maar uiteindelijk was ik zo kapot dat Timo het van me overnam voor het laatste stukje. Hij gaf me in ieder geval gelijk, de fiets trapte erg zwaar. Om kwart voor 6 waren was ik terug in Paramaribo. Ik was zo moe en vies dat gelijk ben gaan docuhen. Ik kwam op het briljante idee om een tuinstoel me te nemen. Dus ik zat lekker onder de douche in plaats van staand. De rest van de avond zijn we naar het onafhankelijkheidsplein geweest er was een feest voor 155 jaar immigratie van de chinezen. Er waren veel toespraken en zang en dans, uiteraard was er ook een leeuwendans die ik gedeeltelijk op film heb. Er werd afgesloten met vuurwerk Ik had een hoop verwacht maar het viel eigenlijk tegen. Ik denk dat de gemiddelde Nederlander met oud en nieuw meer de lucht in knalt. Hoe dan ook, geweldig om mee te maken!! Dit was het voor vandaag..