Maandag 6 tot en met zondag 12 oktober

Maandag 6 september:
Ik was zondag avond lekker vroeg naar bed gegaan, 10 uur. Ik lag net lekker te slapen toen ik wakker werd gemaakt door Kim, dat was om 11 uur. Ze had de laatste dagen last van haar reuma. Kim heeft al langer last van reuma en de reuma was voor het weekend ligt op komen zetten. De pijn in haar knieën was nu zo hevig geworden dat we per direct naar het ziekenhuis moesten. Ik schoot snel wat kleren aan en belde ondertussen naar onze huisbaas. Ze vertelde ons dat we naar het AZP ziekenhuis moesten. Het enige ziekenhuis met een eerste hulp afdeling. Ik had ook chip al gebeld en die kwam ons ophalen. Snel naar het ziekenhuis. Na ons eerst gemeld te hebben bij een balie kregen we een klein stukje papier en moesten we wachten in de wachtruimte. Ik kan zeggen dat is geen pretje. Het stinkt er enorm ( ik weet niet precies waarna) en de mensen gaan nog net niet voor je ogen dood en erg hygiënisch is het er ook niet. We zaten al een half uur te wachten totdat ik argwaan kreeg over de manier waarop mensen geholpen werden. Ze werden namelijk geroepen door middel van een formulier. Het desbetreffende formulier hadden wij nooit ingevuld…. Na het na gevraagd te hebben moest Kim inderdaad ook een formulier invullen. Handig dat dat niet gelijk werd verteld. Het formulier ging vervolgens onderop de stapel… Later kwam er al toeterend een auto hard aanrijden, er kwam een man uit die uit de passagiers stoel een meisje haalde. Ze zag er slecht uit, op z’n best bewusteloos. Hij liep met haar door een schuifdeur en tellen later ging hij helemaal te keer. Z’n broers of vrienden waren ook gekomen, er werd door hun geen woord gezegd, alleen droevigheid straalde uit hun ogen. Kim en ik vreesde het ergste. Tegen rond een uur of half 2 waren we eindelijk aan de beurt. Kim legde het probleem uit aan de dokter. De dokter wilde gelijk een prik geven maar daar zat Kim niet op te wachten. We hebben genoeg verhalen gehoord over niet steriele naalden. Uiteindelijk een pilletje meegekregen en een doktersrecept voor meer pillen tegen de pijn. Om een uur of 2 verlieten we het ziekenhuis. Ik had chip gebeld en hij kwam even later aanrijden. Kim moest eerst wat eten voordat ze de pil mocht innemen, dus ik deed vrolijk mee want ik had ook wel honger gekregen. Uiteindelijk rond een uur of 3 het bed maar eens opgezocht.
Dan is 6 uur best vroeg als de wekker gaat. Ik stond op want Kim en Ik wilde toch nar stage. Kim had te veel pijn en besloot niet mee te gaan. Daar ging ik in me eentje… Op stage ben ik het hele verhaal gaan uitleggen. Hans belde Kim om te zeggen dat ze eerst maar eens rust moest nemen. Benito belde gelijk naar een Medicijnman/goeroe om een afspreek te maken om de reuma te genezen met kruiden mengsels.
Ik zat dus maandag de hele dag op kantoor zonder Kim. Ik was dan ook super moe toen in eindelijk naar huis mocht. Thuis aangekomen bleek dat het steeds slechter ging met Kim en dat het op deze manier helemaal de verkeerde kant op ging. De pijnstillers die ze had gekregen hielpen niet.

Dinsdag 7 oktober:
Vroeg weer op om naar stage te gaan. Kim ging ook weer mee omdat ze met Benito naar de arts van Kersten zouden gaan. In de hoop om daar betere pijnstillers te krijgen. Halverwege de middag zouden Kim en Benito naar de Medicijnman gaan. Ik ben met Hans mee geweest naar een vergadering over de vorderingen wat betreft ISO voor BERGENDAl en Krasnapolsky. Ik moet zeggen dat ik soms wel schrok over hoe de dingen hier geregeld zijn. Vage veiligheidsplannen die dateren uit….best lang geleden laten we het daarop houden das het best voor iedereen. In de avond was Kim weer terug. Haar meest zere knie w`s ingetapet en onder het verband zaten allemaal kruiden. Ook haar rug was helemaal afgeplakt en bewerkt met allerlei kruiden. Ze had meer pijn en dat was ook wel te zien eigenlijk, door de manier van lopen. Savonds zijn we naar de Salsa club gegaan met de taxi. We wilden ons beide uitschrijven. Ik omdat het niet mijn ding is en Kim omdat het voor haar simpelweg niet meer gaat. Kim heeft ook al gezegd dat ze misschien terug moet naar NL als de pijn blijft.

Woensdag 8 oktober:
Vandaag zijn we weer naar BERGENDAL geweest. We hadden de bouten en schroeven om de hemels op de bedden te zetten. De reis naar B&D begint nu gewoon te worden. Ik ben zelfs even in slaap gevallen… Het installeren van de hemels was nog best een uitdaging omdat het Chinese troep is wat niet past en niet klopt. Uiteindelijk is het gelukt en staan de hemels op de bedden. Verder hadden we geen verplichtingen op B&D en zijn we naar huis gegaan. Terug in Paramaribo had Kim nog steeds geen verlichting in haar knie… ik hoor steeds meer dat ze misschien naar huis gaat, ik hoop het natuurlijk niet maar als het echt moet dan gaat haar gezondheid voorop.

Donderdag 9 oktober:
Vandaag had kim een afspraak bij een Internist in het AZP ziekenhuis. Alexandra en ik besloten mee te gaan voor ondersteuning. We hadden de afspraak om 9 uur. We waren ruim op tijd, 10 over half 9. Nadat we ons gemeld hadden bij een receptie moesten we wachten. Het kon wel even duren zei de receptioniste. We vreesden het ergste en lange wachttijden. We gingen buiten zitten zodat kim iets kon doen aan haar nicotine verslaving. 9 uur gingen we weer naar binnen. Ik besloot om even te vragen of kim al was omgeroepen en wat bleek, ze was gelijk aan de beurt!!!!.we kwamen bij een dokter die een gesprek begon over wat kim heeft. Ondertussen nam hij gewoon telefoontjes aan, dat zal wel de Surinaamse slag zijn. Er moest en brief komen waardoor kim officieel naar huis kon vanwege medische redenen, tevens kreeg ze een recept voor andere pijnstillers, prednison. De prednison moesten we ophalen bij de AZP apotheek. En dat was een uitdaging. We moesten namelijk een half uur wachten op de prednison. We besloten naar huis te gaan omdat Kim ook haar vliegticket nodig had bij het SLM kantoor om haar ticket om te zetten. Alexandra ging met Kim mee, ik besloot daarom dat ik overbodig was en ik ging terug naar kantoor. Begin van de middag kwam Kim op kantoor om te zeggen dat ze weg gaat. Haar vlucht zou zondag gaan. Ik kreeg de rest van de middag zorgverlof en vrijdag ook uiteraard om voor Kim te zorgen/te helpen. In de avond zijn we voor de laatste keer gaan eten bij ZUS&ZO. Kim nam zoals gewoon de Ossenhaas, ik besloot voor het speciale menu, een beefsteak.

Vrijdag: 10 oktober:
Vandaag voornamelijk thuis gebleven. We zijn nog even naar kantoor geweest zodat Kim iedereen gedag kon zeggen. Hans en Benito hadden het idee om zaterdag avond uit eten te gaan. We zonden het een zeer leuk idee en namen het aanbod dan ook graag aan. De rest van de dag hebben we weinig gedaan. We hadden een hele groep vrienden uitgenodigd om bij ons pannenkoeken te komen eten. Dit feestje was ter afscheid van Kim. Het was erg gezellig, misschien wel gezelliger dan ene avondje ZUS&ZO

Zaterdag 11 oktober:
Vandaag zijn we dolfijnen wezen kijken. We gingen met Inge, Alexandra, We gingen om 10 uur weg met chip naar Leonsberg. We kwamen terecht op de boot van Roy hij zou ons voor 300 srd de hele dag rondvaren om dolfijnen te kijken en om naar het strandje te gaan op Braamspunt. Er waren erg veel dolfijnen, ook al zie je ze niet super goed, is het wel erg gaaf om ze van zo dichtbij te zien. Ik denk dat ze op ongeveer een meter of 10 van de boot zijn geweest. Ik heb mijn best gedaan om foto’s te maken en op sommige is ook wel wat te zien. De meeste van de mensen die dit lezen weten de site inmiddels wel maar ik vertel het nog even www.photobucket.com. Je moet dan even zoeken naar rietveld90. Het strand om Braamspunt was erg lekker. Iedereen lag lekker de liggen op een handdoek toen er ineens een wat grotere golf kwam dan de gemiddelde. Deze golf zorgde voor een aantal natte handdoeken en 2 natte tassen. Leedvermaak is ook vermaak Ook op het strand een hoop foto’s gemaakt omdat ik dat nou eenmaal erg leuk vind. De golven deden me een beetje denken aan de golven op de dag dat ik met Fabian, Marijke en Alexandra naar het strand ben geweest in Nederland. Het grootste verschil was alleen dat ik het niet koud kreeg en dat ik niet een half uur lang de verwarming in de auto aan moest zetten om het een beetje warmer te krijgen. Rond 4 uur waren we weer terug, we hadden chip al gebeld zodat hij klaar zou staan als we aankwamen. Ik probeerde nog af te dingen bij Roy omdat we eigenlijk een uur langer zouden weg blijven, helaas, missie gefaald. Maar, niet geschoten is altijd raak onee mis:P
Om 6 uur kwam Benito ons ophalen. We gingen naar Mirosso, een restaurant in het gebied Blauwgrond. Ik vond het erg gezellig. De hele familie de Jong was compleet en ook de familie Koops was aanwezig. We zijn niet heel lang gebleven maar zoals ik al zei, het was erg gezellig. En zo was Kim haar laatste avond…
Zondag 12 oktober:
Ik werd rond een uur of 8 wakker. Hoorde kim al buiten en besloot dan toch maar op de staan. Eenmaal buiten bleek dat ze aan de telefoon zat. Ik ken inmiddels de telefoongesprekken van Kim en ik weet dat die soms best lang zijn. Daarom besloot ik maar om nog even naar bed te gaan. Waaier aan, ipodje op en slapen maar…. Nu werd ik dan om 9 uur wakker. Het was te warm om verder te slapen dus dan toch maar op staan nu. Ontbeten met een chocolade sprits en een beker multivitaminesap, ik moet toch gezond leven. Kim geholpen met het dicht krijgen van de koffer, dat was ook nog een uitdaging. Alles klaar gezet voor de komst van Hans. Vanaf 12 uur kwamen er nog een aantal vrienden langs om nog even afscheid te nemen. Om precies 1 uur was Hans er en kwam het moment om afscheid te nemen van iedereen. Alles in de auto gelegd en kim had inmiddels iedereen gedag gezegd. Gordels om en rijden maar……..uh uh. Auto niet starten natuurlijk. Hans uitstappen en een klap op de accu geven, weer proberen, niks. Na dit een aantal keer geprobeerd te hebben bleek dat de auto in D stond en dan schijnt tie niet te starten. Hoe dan ook, auto in P gezet nog een keer proberen en toen deed tie het. Nu konden we echt gaan. Na ruim een uurtje gereden te hebben kwamen we aan op Zanderij, het vliegveld. Er zou een rolstoel klaar staan voor Kim maar dat was natuurlijk niet zo. Hans vroeg erna en het zou geregeld worden. Ondertussen besloot Hans om Kim haar koffer te gaan inchecken. Dat duurde even want er was natuurlijk maar 1 balie open. De koffer was iets zwaarder dan op de heenreis, 29,8 kilo. Kim vloog met KLM dus moest er een bedragje bijbetaald worden voor het overgewicht. Eindelijk kwam kim haar rolstoel dan. Hans en ik liepen nog even mee naar de douane. Daar moesten we dan echt afscheid nemen. Daag kim Daarna waar naar huis gereden en dat ging lekker vlot want het was niet zo druk op de weg. Ik ben dan nu thuis en zit tegen de overvolle asbak aan te kijken die Kim de afgelopen 1,5 maand gebruikt heeft. Ik vrees dat ik dat ding zo zal moeten gaan legen….